مرگ زندگی بخش در شعر بدر شاکر السیاب و نیمایوشیج

دیدگاه های مختلفی همواره دربارة مرگ، در جامعة انسانی ارائه شده است. برخی از آن متنفر بوده و برخی نیز به گونه ای آن را پذیرفته اند. اما آنچه قابل توجه است ارتباط این دیدگاه ها با مقولة زندگی است. انسان اغلب از مرگ می گریزد و گاهی نیز به آن متمایل می شود. یکی از انگیزه های اصلی پذیرش مرگ، تداوم بخشیدن به زندگی است. اتخاذ چنین اصلی که ارتباطی عمیق با مسائل اجتماعی دارد در شعر معاصر عربی و فارسی، پژواک گسترده ای از خود بر جای نهاده است. شعر «بدرشاکر السیاب» و «نیما یوشیج» از جمله دستاوردهای ادبی روزگار ماست که تبلور این معانی به شکل قابل ملاحظه ای در آن به چشم می خورد. آنها زندگی توأم با ذّلت را مطلقاً نمی پذیرند و مرگی را که باعث تداوم زندگی شود می-ستایند و تصویر جدیدی از مرگ ارائه می دهند که در این جستار با عنوان «زندگی-بخشی مرگ» به آن پرداخته می شود..